ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΤΣΙΧΛΕΣ!!!!

Ένα μικρό αλλά πολύτιμο θήραμα που γεμίζει χαρές και λύπες χιλιάδες κυνηγούς στην Ευρώπη.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κυνηγήσει κανείς αυτό το θήραμα.
Ένας από τους πιο κλασσικούς είναι αυτός του καρτεριού κι εξασκείτε ως έξεις.Γίνεται κατά την αυγή, όταν τα πουλιά ξεκινούν από την κούρνια τους στα πυκνά στο βουνό να κατέβουν για φαγητό στους κάμπους η στους ελαιώνες.Από νωρίς το πρωί, σκοτεινά σχεδόν, οι τσίχλες αρχίζουν να ανεβαίνουν, η κατεύθυνσή τους είναι σε γενικές γραμμές από νότο προς βορρά.Η δεύτερη περίπτωση είναι να παραμείνουμε στα χαμηλά και να αρκεστούμε στα πουλιά που περνούν πιο κοντά μας.Επίσης άλλος τρόπος καρτεριού είναι αυτός του κυνηγιού του με καρτέρι μέσα στους ελαιώνες , όπου όσο πιο πολλοί κυνηγοί υπάρχουν τόσο πιο πολύ αναγκάζονται τα πουλιά να παίζουν και να προσφέρουν συγκινήσεις σε διάφορα ύψη .

Εδώ δυστυχώς υπάρχουν και οι ασυνείδητοι οι οποίοι χρησιμοποιούν κασετόφωνα κλπ και θερίζουν τα κακόμοιρα τα πουλιά σε μεγάλους αριθμούς κλέβοντας το κυνήγι από τους άλλους συναδέλφους και τους ίδιους τους εαυτούς τους!Το πρωινό καρτέρι είναι πιο δύσκολο, γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας πολλούς ελιγμούς.Οι τουφεκιές είναι δύσκολες και πολύ γρήγορες,και συνήθως χρησιμοποιούμε όπλο με «ανοικτή κάννη» (δηλαδή κύλινδρο)και φυσίγγια με σκάγια Νο 8, 9, 10 για να έχουμε μεγαλύτερη δέσμη σκαγίων και να μειώνουμε τις πιθανότητες του σκοπευτικού λάθουςΤο πρωινό καρτέρι απαιτεί σωστή επώμιση και γρήγορη τουφεκιά.Το απογευματινό καρτέρι. Εδώ τα πράγματα είναι περίπλοκα.Στα απογευματινά καρτέρια στεκόμαστε με την πλάτη στο πυκνό και κοιτάζουμε προς τον κάμπο. Η απόσταση που θα πρέπει να έχει ο κυνηγός από τους θάμνους, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 μέτρα για να μην χάνει τα πουλιά μέσα στα πυκνά. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγει τα χωράφια που έχουν ψηλό χορτάρι, γιατί εκεί πολύ δύσκολα θα βρει τα πουλιά που πέφτουν.
Στο απογευματινό καρτέρι μας δίνεται η δυνατότητα να σκοπεύσουμε με μεγαλύτερη άνεση, αλλά χρειάζεται καλή προσκόπευση και φυσίγγι με καλή κατανομή.

Ενας άλλος τρόπος για να κυνηγήσουμε τις τσίχλες είναι το περπατητό κυνήγι.

Άφησα τελευταίο το περπατητό κυνήγι το οποίο εξασκώ και εγώ και μου αρέσει πολύ.Το περπατητό αποτελεί έναν από τους πιο δημοφηλείς τρόπους κυνηγιού για τις τσίχλες. Είναι ένας από τους πιο αθλητικούς τρόπους, αφού απαιτεί από τον κυνηγό να διανύσει μεγάλες αποστάσεις για να μπορέσει τελικά να καρπωθεί ενα ικανοποιητικό αριθμό του θηράματος.Το περπατητό κυνήγι γίνεται συνήθως σε ρεματιές και σε περιοχές που έχει θάμνους.Ο κυνηγός περπατώντας «ξεσηκώνει»τις τσίχλες και πυροβολεί. Οι περισσότερες τουφεκιές είναι σε μικρές αποστάσεις.Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι δύσκολο γιαυτό συνήθως κυνηγάμε σε ζευγάρια.Η παρέα θα πρέπει να γνωρίζει πως θα κινηθεί και ιδιαίτερα όταν το περπατητό γίνεται μέσα σε ελαιόδεντρα που είναι πυκνά μεταξύ τους και η ορατότητα είναι περιορισμένη.Ενας σκύλος επαναφοράς μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο σε ένα τέτοιο κυνήγι, αφού θα μας βοηθάει να βρίσκουμε τα περισσότερα πουλιά.Οι τσίχλες λόγω του χρωματισμού τους όταν πέσουν στο έδαφος έιναι πολύ δύσκολο να τις βρούμε.Μια πληγωμένη τσίχλα μόλις αγγίξει το έδαφος αμέσως θα τρέξει να τρυπώσει και είναι πολύ δύσκολο για εμάς να τον βρούμε.Τα φυσίγγια που θα χρησιμοποιήσουμε έιναι Νο 8, 9, 10 με τσόκ 3*, 4*.

ΚΑΛΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ!!!